Bang voor de bevalling

hallo je kent mij niet maar ben net bevallen van een tweeling het ging niet goed met de bevalling als je het verhaal wilt lezen moet je dat doen laat het op je af komen dat heb ik ook gedaan ik was ook erg bang en ik heb dan ook gekregen waar ik bang voor was maar iedere bevalling is anders en je zit dan op dat moment in een trans laat het op je af komen ze moeten er toch uit

hoi, nou, ik begrijp je angsten heel goed hoor. Ik ben nu 31 weken en het begint nu ook wel erg dicht bij te komen. En wat je zegt, er moeten er bij mij ook nog twee uit. Slik. Ik weet niet of mijn pijngrens hoog of laag ligt, ik vind het altijd moeilijk te vergelijken met wat anderen voelen. Ben ook niet zo bang voor de pijn op zich, omdat ik er van overtuigd ben dat deze functioneel. Ik denk dat dat iets is waar je jezelf echt van moet overtuigen, dat de pijn je helpt je kindjes op de wereld te zetten en niet dat de pijn een teken is dat er in je lijf iets heel erg mis is. Dan wordt het al een stuk draaglijker.
Waar ik bang voor ben is dat ik iets niet goed doe (kan ik wel goed persen straks?) of dat er iets mis gaat, uitscheuren is ook zoiets, en vooral dat er iets mis is met de beebs. Maar ik denk dat iedere vrouw zich daar ongerust over maakt. Ik hoop inderdaad dat de natuur de regie over neemt en dat ik onvermoede oerkrachten heb.

Iedereen vind bevallen altijd erg spannend. Vooral hoe de pijnen zijn en zo.
Mijn bevallig duurde nog geen 2 uur, maar was wel erg intens. Laat het maar over je heen komen. Ik had voor me bevallig 2 dagen niet gegeten. Maar bij de per weeen krijg ik toen energie voor 1000. Zo erg dat ik angelo er in 1 keer had geperst ha ha. Daardoor 30/40 hechtingen gehad. Maar moet zeggen heb er niet zo veel last van gehad. Het viel me erg mee. Kon alleen de eerste 1/2 maanden geen lange wandelingen maken. Maar dat is nu allemaal goed gekomen. Denk maar zo er zijn veel andere vrouwen voor je gegaan, jij kan het ook. Het komt goed................

komt wel goed.....

Mijn pijngrens was ook enorm laag voor mijn zwangerschap. Bevallen zou voor mijn een reden zijn geweest om niet zwanger te worden, zei ik altijd.... Leek me verschrikkelijk! Toch, sinds het begin van de zwangerschap, heb ik me elke dag ingepraat dat ik het wel kan, ze er zo uit krijg, mezelf heel veel zelfvertrouwen ingepraat. Ook wat tips en handigheidjes gelezen hier en daar, wat prettig is tijdens de bevalling. Daar werd ik ook erg rustig van. En ja, ik zal niet ontkennen dat het erg zeer doet, bevallen, maar als je eenmaal aan het persen bent, komt er zo'n oerkracht in je los, dat je ze er wel uitkrijgt. En anders helpen ze je wel. Met de pomp, tang, etc. Mocht je wat tips willen van me, wat mij erg heeft geholpen, dat hoor ik het he!? Ik kijk positief terug op mijn bevalling, zou het zó weer doen! xxx

gewoon over je heen laten komen.. ik was bij mijn 1ste bevalling ook zooo bang voor het bevallen haha en dat te bedenken dat ik op pufcursus wilde en het niet eens meer mocht van de gyn.. (bedrust dus ook geen zwanerschapsgym/pufcursus) nou daar ging ik.. Ik riep heel hard dat ik dus niet kon puffen en niet wist hoe dat moest toen ik eenmaal aan het bevallen was ... maar het ging eigelijk gewoon vanzelf.. dus meid niet te druk om maken.. komt allemaal vanzelf goed.. en je hebt goeie doktoren bij de hand..

pffff... ik voel precies het zelfde!!
Mijn pijngrens is ook laag! En ben ook bang dat ik het niet kan of uitscheur.
Ik heb wel gevraagd om ruggenprik en die krijg ik!
Ik moet er ook 2 uitkrijgen.
Je leest vaak van die horroverhalen maakt me ook erg bang.

het viel mij erg mee ~!!! het heeft ook wel wat een bevalling en als vrouw krijg je oerkracht je staat versteld van jezelf.
je mag altijd om pijnstilling vragen als je het niet aankan.

op het moment dat het gebeurt denk je daar niet aan! je moet proberen van je zwangerschap te genieten en niet bezig te zijn met de bevalling, klinkt als van hoe moet dat. maar probeer het in ieder geval. en als de bevalling begint dan denk je daar niet aan!

ach meid, wanneer je eenmaal bezig bent ben je echt niet meer bang. je denkt dan alleen aan het moment dat je de kleine in je armen hebt! ik heb een hele erge bevalling gehad, erger kon niet en ik zeg je eerlijk... je hoeft echt niet bang te zijn!!! je lichaam heeft zoveel kracht dat komt allemaal goed!

Mij viel het heel erg mee! Als vrouw beschik je over krachten die je niet kent! En als de pijn heel erg is hebben ze altijd nog pijnbestrijding! Persen ging bij mij bijna vanzelf, het leken wel oerkrachten! Ik vond dit zo geweldig mooi (ik voelde ook geen pijn meer) Dat mijn lichaam zo zijn best deed om mijn kleine meid op de wereld te zetten! Uitscheuren heb ik niet gevoeld, ze verdoven je van onder!
Al met al IK heb mijn bevalling ervaren als iets heel moois en iets bijzonders!! (ook al had ik een stuitbevalling) Natuurlijk deden de ontsluitingsweeen pijn, maar het is zeker te doen!!
Ik had een weeen storm, helse pijn, maar met 3,5 uur was mijn meid geboren, dus heel goed te overzien.

succes, en maak je niet te druk!!

Ik had dat ook heel erg in het begin van de zwangerschap, dat ik bang was. Want jeetje het moet er straks ook nog uit?!! Maar naar mate de zwangerschap vorderde werd ik steeds meer nieuwsgieriger hoe het zou zou zijn om te bevallen. Ik was ook altijd heel erg bang voor een knip. Die hebt ik ook gekregen, maar dat doen ze tijdens een wee. En uitscheuren dat voel je ook niet, want er staat zoveel spanning op je onderkantje, tenminste ik heb nog nooit gehoord van iemand die het heeft gevoelt dat ze uitscheurde.
Maar misschien is een cursus zwangerschapsgym of joga iets voor jou.
Ik heb er ook veel aan gehad, en het gaf mij ook een stukje rust en vertrouwen in de bevalling.
De weeen die je leert op te vangen en hoe je jezelf rustig kunt houden daar heb ik echt veel aan gehad.
De zusters in het ziekenhuis vroegen na de bevalling nog aan mij of iets van zwangerschapsgym had gedaan, waarop ik ja antwoorden. Toen zeiden zij dat ze dat heel goed aan mij konden merken, omdat ik zo rustig bleef tijdens de weeen( ik heb geen gil of kreun gegeven tijdens de weeen), maar ook toen ik ingeknipt werd dat ik evengoed zoo rustig bleef. Ik kreeg grote complimenten van hun.
Door de zwangerschap, de bevalling en het zwangerschapsgym ben ik zo veranderd qua gedachten dat ik al weer uitkijk naar de volgende bevalling. Ik heb er gewoon zin in hahaha erg he?!!
Nou meid, rustig aan. En als het zover is gewoon naar je lichaam luisteren, want mocht je het niet trekken qua pijn dan is er altijd nog pijnbestrijding.
Liefs linda

Och meis, het komt echt wel goed hoor. Mijn pijngrens was ook enorm laag en ik was erg bang voor injecties en zag er ook ontzettend tegen op. Maar als het zover is doet moeder natuur haar ding en kan je het gewoon! Je komt in een soort "eigen wereldje" .Ik heb een infuus gehad, een hele flinke knip én scheur. Ik heb het niet eens echt als pijnlijk ervaren. Na de tijd zijn de hechtingen geen pretje maar heb je wel een wiegje gevuld met het allermooiste wat er is! Meid, ook jij kan het!!!

Ik ben 19 jaar en nu bijna 26 weken zwanger, overal om me heen worden op het moment baby's geboren. Sommige hebben behoorlijke horrorverhalen, andere vinden het 'het mooiste wat er is' .. Allemaal zeggen ze over 1 ding hetzelfde: Als je eenmaal weeen heb wil je dat kind er alleen nog maar uit hebben en heeft iedereen de kracht om het kindje op de wereld te zetten (2 weken geleden is zelfs mijn nicht, wie ook een zware anorexia-patiente is) bevallen. Je weet niet hoe het van tevoren gaat, bedenk je goed dat het ook voor je kindjes heel veel moeilijk is om geboren te worden en dat jullie het samen doen. Hoe rustiger jij bent hoe makkelijker het gaat, dat is een beetje wat ik heb geleerd van de verhalen. Ik wil niet denken aan 'wat als ik uitscheur' of 'wat als ik moe ben' We gaan het gewoon DOEN! En daarna gaan we lekker genieten van onze kindjes!

Op het moment dat je ligt te bevallen denk je maar aan een ding: dat kind ( in jou geval die 2 kinderen) moeten eruit! Je kunt altijd om een ruggenprik vragen en waarschijnlijk doen ze bij jou een ks ivm met de tweeling. Niet bang zijn, de natuur neemt het helemaal over!

Dat gevoel had ik ook. Nu ben ik bijna aan het eind en ik kijk gewoon uit naar de bevalling. Mijn lichaam is het goed zat aan het worden. Je bevalt in het ziekenhuis dus als ze denken dat je het niet gaat redden dan zijn ze er meteen bij om je te helpen, maar je gaat het redden hoor! Ik heb van heel veel verschillende vrouwen gehoord dat er een soort oerkracht in je vrij komt, dus daar moeten we maar vanuit gaan!